Niets verbergt de schande rond Kawhi’s zaak

Een artikel schrijven over het vermeende schandaal rond Kawhi Leonard, Steve Ballmer en de Los Angeles Clippers is bijna onmogelijk. De geruchten verspreiden zich als ...

Foto van auteur

Geschreven door Nora Elisabeth van den Heuvel

Gepubliceerd op

Een artikel schrijven over het vermeende schandaal rond Kawhi Leonard, Steve Ballmer en de Los Angeles Clippers is bijna onmogelijk. De geruchten verspreiden zich als een lopend vuurtje en dreigen het stuk elke seconde achterhaald te maken. Toch markeert de persconferentie van Adam Silver, na zijn overleg met de 30 eigenaren in de league, een keerpunt in een zaak die volgens de commissioner waarschijnlijk nog veel langer zal voortslepen dan de huidige mediahype en publieke ophef doen vermoeden.

En gezien hoe turbulent alles is, is het duidelijk dat je deze kwestie niet zomaar onder het tapijt kunt vegen en kunt hopen dat de tijd het wel doet verdwijnen. 

Tijdlijn van de ‘Kawhi-zaak’

Om te beginnen moeten we alle bekende informatie over de zaak zelf op een rijtje zetten voordat we ingaan op de context. En er valt genoeg te bespreken. 

  • Op vrijdag 3 september onthulde de podcast “Pablo Torre Finds Out” dat Kawhi Leonard mogelijk 28 miljoen dollar heeft geïncasseerd bij een bedrijf dat werd gefinancierd door Steve Ballmer (een investering van 50 miljoen dollar, goed voor zo’n 1,9% van de aandelen). Dit bedrijf, Aspiration, werd schuldig bevonden aan fraude en ging in maart 2025 failliet. In de faillissementsstukken stond Kawhi Leonard geregistreerd als een van de schuldeisers. Pablo Torre sprak met een voormalige Aspiration-werknemer, die bevestigde dat Leonard werd betaald zonder enige tegenprestatie: hij deed geen sponsoring of optredens namens Aspiration. Ondertussen was Aspiration sinds 2021 sponsor van de Clippers, met een aanvankelijke sponsorshipdeal ter waarde van zo’n 300 miljoen dollar.
  • Een dag later, op donderdag 4 september, meldde de Boston Sports Journal dat Leonard ook een belang in de groep ter waarde van 20 miljoen dollar had ontvangen, waarmee het totale bedrag op 48 miljoen dollar kwam.
  • Op dinsdag 9 september meldde Bruce Arthur van de Toronto Star dat Dennis Robertson, Kawhi’s oom en adviseur, absurde voorwaarden had geëist van de Toronto Raptors om Leonard te behouden: het aantrekken van Paul George, een aandelenbelang in Maple Leaf (de eigendom van de franchise) en ongeveer 10 miljoen dollar per jaar bovenop zijn officiële salaris. Ook hier zonder enige feitelijke tegenprestatie.
  • Gisteren, op vrijdag 11 september, ging Pablo Torre verder met zijn onderzoek. Hij onthulde dat Los Angeles Clippers-co-eigenaar Dennis J. Wong 1,9 miljoen dollar in Aspiration investeerde vlak voordat een schuld van 1,75 miljoen dollar aan Kawhi Leonard werd afbetaald. Wederom zonder duidelijk werk of verplichtingen in ruil daarvoor. Bovendien werkte Wong’s dochter—al vijf decennia bevriend met Ballmer—bij Aspiration.

De ernst van de kwestie afwegen

We moeten hier stilstaan bij waarom het op deze manier omzeilen van de salary cap tot de ergste puur sportieve overtredingen van een franchise kan behoren—misschien alleen overtroffen door matchfixing. We hebben het daarbij niet over gedragingen die mensenrechten of individuele vrijheden schenden, want dat gaat verder dan sport. 

Elke fan die een paar seizoenen Amerikaanse sport volgt, weet dat de zogenaamd gelijke kansen die ze uitdragen niet helemaal kloppen. Op papier kunnen alle teams via de Draft en identieke rosterregels een kampioensploeg bouwen. Maar in de praktijk is de situatie anders. 

Sommige steden en teams zijn aantrekkelijker door hun locatie of omdat ze financieel en/of mediagericht beter voor de dag komen. Dat betekent al dat je met verschillende spelregels speelt in een systeem dat pretendeert gelijk te zijn. Het is vaak zo dat een speler die naar Los Angeles of New York gaat en een lager salaris neemt, dat kan goedmaken met bijvoorbeeld sponsordeals of andere nevenactiviteiten. 

“Geef me 30 zoals Steve Ballmer”

Daarom is het cruciaal dat Steve Ballmer in deze zaak genoemd wordt. Hij is verreweg de rijkste eigenaar in de NBA. Ter vergelijking: iedereen die dit leest, heeft waarschijnlijk een vermogen dat dichter bij dat van de familie Adelson (eigenaren van de Dallas Mavericks, met een geschat fortuin van 40 miljard) ligt dan dat verschil met Ballmers geschatte fortuin* (170 miljard). 

Alle beperkingen in de huidige collective bargaining agreement, die zogenaamd zorgen voor een rigide rosteropbouw, waren vooral gericht op eigenaren als Ballmer of Joe Lacob (Golden State Warriors). Zij hebben geen problemen met het jaar na jaar betalen van enorme luxury-tax-boetes. Als dit schandaal klopt, zou dat de competitieregels van de NBA op z’n kop zetten. De league heeft altijd geaccepteerd dat bepaalde markten van nature voordelen hebben, maar expliciete ontduiking van de regels die de concurrentie beïnvloeden, kunnen ze niet toestaan. 

Het is ook belangrijk dat Ballmer in het middelpunt staat, omdat het de NBA zelf voor een groot dilemma stelt. Ballmer is precies het soort eigenaar waarvan de league droomt: oneindig veel middelen, geen angst om te investeren in de franchise, en hij toont grote inzet om een eigen cultuur te creëren—financiering uit eigen zak voor de bouw van een nieuwe arena zonder een cent publiek geld. Plus een excentriek, maar vermakelijk karakter. Simpel gezegd is hij een partner die de NBA liever nooit kwijt wil.

Misschien is dat de reden dat de NBA zelf, via haar belangrijkste media-arm ESPN, tevergeefs heeft geprobeerd om de aandacht af te leiden of de ernst te verminderen:

  • Shams Charania, de meest ijverige “insider” van de league, lekte een paar uur nadat Pablo Torre’s podcast uitkwam dat de NBA van plan is het All-Star-format te veranderen. Charania was opvallend stil geweest op social media en bij ESPN de voorgaande dagen.
  • Op 5 september verscheen Ballmer in de studio van Sports Center tegenover Ramona Shelburne. Hij kon daar zijn verhaal doen en benadrukte dat hij was opgelicht en dat de Clippers de regels absoluut niet hadden omzeild. Shelburne ging nergens tegenin, zelfs niet toen hij zei dat hij “de officiële documenten” uit Pablo Torre’s podcast niet had gezien. 
  • Drie dagen later benadrukte Shelburne hoe Ballmer en de rest van het Clippers-management naar Aspiration keken. Ze gaf daarbij de volgende informatie: 

“Steve gaf in ons interview aan dat Aspiration de naamrechten wilde kopen van wat uiteindelijk de Intuit Dome is geworden, waarvoor uiteindelijk 550 miljoen dollar is betaald. Hij zei dat zij [Aspiration] meer hadden geboden. 

Welnu, als je rondvraagt bij verschillende Clippers-bronnen, was hun bod bijna het dubbele van die 550 miljoen dollar van Intuit. En toch wezen ze het af, omdat Ballmer volgens eigen zeggen liever met Intuit in zee ging vanwege hun reputatie. Maar dit laat zien hoeveel geld dat bedrijf toen rondstrooide.” 

Shelburnes woordkeuze valt op, omdat ze er normaal niet voor terugdeinst om mensen binnen de macht kritisch aan te pakken. Haar artikelen waarin ze eigenaren of bestuurders afvalt na een mislukking of schandaal zijn berucht, en dat ze nauwe banden onderhoudt met andere eigenaren—zoals Jeanie Buss—is ook bekend. 

Toch laten dit interview en de latere opmerkingen, die door de doorgaans creatieve redactie van ESPN opvallend passief werden gepromoot, zien dat de belangrijkste mediapartner van de league duidelijk aan de kant van Ballmer staat. 

Symptomen bestrijden zonder te voorkomen

Voor de NBA zelf betekent dit niet per se dat ze Steve Ballmer en de Clippers milder zullen behandelen als uit hun parallelle onderzoek blijkt dat ze de salary cap-regels hebben overtreden. Maar het suggereert wel dat de league, in de aanloop naar een mogelijk langdurig onderzoek, Ballmers imago zo schoon mogelijk wil houden. De persconferentie van Adam Silver was het sluitstuk. 

Natuurlijk kreeg het optreden van de commissioner overal aandacht. Wat minder wordt benadrukt, is dat Silver zich tegenover journalisten opvallend zachter presenteerde dan normaal. De hoogste baas van de league is meestal stellig en didactisch, maar kwam nu bijna lusteloos over, wat op de ernst kan wijzen—of gewoon duidt op herstel van een ziekte. Afgezien daarvan waren dit de belangrijkste uitspraken over de “Kawhi-situatie”:

“Eerlijk gezegd had ik nog nooit van Aspiration [1] gehoord, en ik had ook nog nooit zelfs maar een gerucht gehoord over een sponsordeal met Kawhi of iets gerelateerd aan de Los Angeles Clippers.

[…]

Rick Buchanan, onze algemeen juridisch adviseur, heeft met Steve Ballmer gesproken, en we kwamen al snel tot de conclusie dat dit een niveau had bereikt dat een extern onderzoek vereiste.

[…]

Ik geloof sterk in eerlijke behandeling en behoorlijk proces. Nu moeten we het onderzoek zijn werk laten doen. 

[…]

Mijn bevoegdheden reiken heel ver [wanneer er bewijs van overtreding is]. [2]

[…]

Als mensen het hebben over een smoking gun, dan is dat natuurlijk indirect bewijs. Het wapen rookt nog; het moet dus pas zijn afgevuurd. Onze onderzoekers moeten alle gegevens onder de loep nemen. Ik vind het, vanuit basisfairness, moeilijk om meteen in te grijpen als er alleen maar een vermoeden van onrechtmatigheid is.

[…]

In een sport die zo in de openbaarheid staat, trekken mensen soms snelle conclusies die later helemaal niet blijken te kloppen [3]. Ik zou willen dat iedereen in de positie van meneer Ballmer of Kawhi Leonard nu dezelfde behandeling krijgt als ikzelf zou willen, als men zulke beschuldigingen over mij zou uiten.

[…]

Wat ik hoor (van de andere eigenaren) is dat ze willen afwachten wat er gebeurt [4]. Ik denk dat ze beseffen dat je hiervoor een league office en een commissioner hebt—iemand die onafhankelijk staat van de teams.”

Laten we dat onder de loep nemen: 

[1] Dat is moeilijk te geloven, want Aspiration was een officiële sponsor van de Clippers (zie deze posts), dus hun sponsorcontract zou via de NBA-kantoren moeten zijn gegaan. Al is dat een klein punt.

[2] In de eerste uren na Pablo Torre’s onthulling noemde hij een deel van de collective bargaining agreement over straffen bij het omzeilen van de salary cap. Hier maakt Silver duidelijk dat het via een uitzonderlijk traject zal lopen en dat eventuele sancties niet binnen de afspraken van de CBA zullen vallen. 

[3] Silver dekt zich hier in, maar weet dat het vergeefs is. De commissioner plakt een pleister op een wond die dreigt te blijven bloeden. Hij beseft dat journalisten tijdens het onderzoek steeds meer zullen uitzoeken, waardoor de roep om uitleg alleen maar groeit. De NBA staat nu al op achterstand; wat de uiteindelijke uitspraak ook wordt, het aanzien van de competitie loopt schade op, of fans ervaren de sancties als te zwak.

[4] Deze zaak kampt met dezelfde problemen als andere vormen van corruptie in de sport. Zodra zulke praktijken aan het licht komen, vragen fans zich af of élk team dit niet in min of meerdere mate doet. Het wordt nog duidelijker als Silver toegeeft dat de andere eigenaren geduldig willen afwachten, of als een gerespecteerde stem als Bobby Marks aangeeft dat niemand zware straffen verwacht en suggereert dat alle teams het een beetje doen. Door de Kawhi-rel staat iedereen bij voorbaat verdacht, hoe hard Silver ook tegen dat idee vecht. 

Wat we in de afgelopen week hebben gezien, is nog maar het begin van wat kan uitgroeien tot een van de grootste sportschandalen in de NBA sinds de Tim Donaghy-zaak en matchfixing. En ook al heeft de league de hele machine in gang gezet om de publieke verontwaardiging over Ballmer en Kawhi te temperen, waarschijnlijk blijft die alleen maar toenemen. Je kunt geen dijk bouwen en verwachten dat die de aanrollende vloed wel tegenhoudt. 

*Referentie afkomstig uit een post van Kike García.

(Cover photo by Jayne Kamin-Oncea-Imagn Images)

Plaats een reactie