Het was 15.30 uur op 6 februari in de ESPN-studio’s in Connecticut. Er waren nog wat losse eindjes om af te ronden, maar de belangrijkste ontwikkelingen van een van de meest hectische trade-deadlinedagen in tijden waren al behandeld. Uitgeput gunde Shams Charania zichzelf een korte pauze resting met zijn ellebogen op de rugleuning van een stoel in de studio van Disney’s zender, waar hij zo meteen verder zou gaan met het uiteenzetten van de trades die hij eerder had gemeld. Zijn telefoon registreerde op dat moment 20 uur schermtijd in de afgelopen 24 uur.
Dat cijfer klinkt misschien schokkend, zelfs ongezond. Maar het is amper ongewoon voor de huidige koning van NBA scoops. In oktober 2023 gaf Charania een profielinterview aan Intelligence magazine en vertelde hij dat hij zo’n 18 uur per dag voor een scherm doorbrengt. “Op vakantie zakt het naar 14, 13 of 12 uur. Ik beschouw dat als een prestatie,” zei hij destijds. Toen was hij nog de NBA-prins van geruchten, want Woj was de onbetwiste koning.
De foto die ESPN op sociale media plaatste, duikt nu weer op en is duidelijk een knipoog naar het gebaar van Jimmy Butler tijdens de Finals van 2020. De parallel is ironisch omdat Butler op die beroemde foto tot het uiterste ging tegen een sterker team en het lot probeerde te tarten—een houding van “zolang er leven is, is er hoop,” opgebouwd tijdens ruim 47 slopende minuten. De wedstrijd erna maakte dat sterkere team het af en pakte de titel. Charania nam het daarentegen tegen niemand op.
Heel simpel uitgelegd is het werk van een journalist bijna absurd: eindeloze werkdagen met een telefoon in de hand, een salaris dat naar verluidt boven de 10 miljoen dollar per jaar ligt, om nieuws 10 minuten (of 3, of 30) eerder te brengen dan wanneer het officieel wordt. Niets laat onze drang naar directe informatie beter zien. Uiteraard is dat niet de reden dat Shams zo goed betaald krijgt, ook al is het de basis van zijn status—net zoals dat eerst gold voor Adrian Wojnarowski. Shams staat nu op deze plek omdat hij zich ontpopte tot onofficiële spreekbuis van de competitie. Mensen benaderen hem als ze bepaalde details willen lekken, omdat hij dankzij de NBA en haar belangrijkste spelers ieders vertrouwen heeft gewonnen.
Opvallend genoeg voelt de NBA zich niet helemaal lekker bij dit monopolie. De tweestrijd tussen Charania en Wojnarowski werd een eigen vorm van vermaak, en geen competitie wekt vaak argwaan. Op papier leek het onschuldig om te wisselen wie de NBA-verslaggeving bij ESPN aanvoert. Maar er zijn nuances.
Adrian Wojnarowski, net als de meeste mensen bij ESPN, wordt vertegenwoordigd door CAA, het topbureau binnen de NBA-wereld. Shams daarentegen is aangesloten bij Klutch Sports, de op één na grootste speler die geleid wordt door LeBron James’ goede vriend Rich Paul. Dit betekent dat de competitie, die deze insiders inzet om de perceptie van het publiek te sturen, minder diversiteit heeft in hoe ze haar eigen belangen behartigt. De informatiestroom blijft, maar ligt niet langer bij een handvol personen die gezien worden als brengers van de waarheid, zoals vroeger het geval was toen Woj en Shams de meeste grote scoops verdeelden (zij het ongelijk). Een gerucht kan veel ‘ouders’ hebben, maar de grootste primeurs komen nu uit een eenoudergezin.
Je merkt die realiteit in de huidige race van diverse journalisten die de plek proberen in te nemen die Wojnarowski afgelopen september achterliet—het vermeende domein van de “nieuwe Shams.” Jarenlang kende de NBA reporters met diepe contacten binnen de competitie, zoals Marc Stein, Brian Windhorst, David Aldridge en enkele meer omstreden namen zoals Sam Amick. Ze hebben allemaal echt connecties en primeurs, maar geen van hen heeft zich gestort op het keiharde scoop-circuit, misschien wel de zwaarste tak van sportjournalistiek. De oude garde verfijnde die vaardigheid nooit.
Leerlingen van de Woj-bommen
Een nieuwe generatie jongere (en soms minder jonge) verslaggevers is opgekomen onder Woj’s heerschappij, aangetrokken door de kick om als eerste met groot nieuws te komen. Deze stijl—voortdurend een bron van informatie willen zijn boven alles—kent al flink wat gegadigden, met methodes variërend van geloofwaardig tot twijfelachtig.
Een van deze volgelingen toont overduidelijk ambitie, ook al zijn zijn connecties en neus voor primeurs nog niet goed genoeg om hem aan de top te krijgen. In zijn bio op X staat al: “turn notifications on, highly recommended,” wat veel zegt over zijn drang om een bron te zijn. Evan Sidery begon zijn NBA-carrière (voor zover bekend) bij Bright Side of the Sun, het Phoenix Suns-kanaal van SB Nation. De 28-jarige rondde zijn studie aan Arizona State af in 2016–2017 en werkte sindsdien als algemeen NBA-verslaggever voor BasketballNews (2021–2023), Swarm & Sting (2024) en Forbes (2019–heden).
Het is dan ook opvallend dat hij in zijn X-berichten zo weinig naar deze media verwijst. Forbes gebruikt hij vooral als uithangbord voor prestige. Dagelijks herverpakt hij andermans nieuws of brengt hij eigen meningen als nieuws of geruchten, zonder bronvermelding. In december vorig jaar sprak PHNX Sports-verslaggever Gerald Bourguet voor de Suns hem hierop aan, omdat Sidery meldde dat Devin Booker niet had getraind en waarschijnlijk de kerstwedstrijd tegen de Denver Nuggets zou missen.
“Kerel, je moet hiermee ophouden. Ik heb je vandaag niet bij de Suns-training gezien. Je zag Duane [Rankin] en mij posten over [Devin Booker] en deed alsof het jouw eigen bron was, zonder ons te vermelden. Dat is alles wat je nu doet. Als het niet jouw info is, doe dan niet alsof alleen maar om volgers te verzamelen.
Fijne Kerst.”
In werkelijkheid is er één bron die hij vaak noemt: Shams Charania, zonder twijfel zijn grote voorbeeld. Zelfs als je je afvraagt hoe de nieuwe ster van ESPN op zijn positie is beland, was het Shams’ neus voor kleine weetjes over de Chicago Bulls, nog voor hij bij Yahoo Sports kwam onder Woj’s hoede, die hem omhoog stuwde. Sidery bewandelt juist de omgekeerde weg: eerst een erkende stem worden, om daarna vanuit zijn eigen invalshoek te spreken.
De jonge verslaggever is simpelweg het duidelijkste voorbeeld van deze trend. Honderden andere Amerikaanse schrijvers vullen hun columns of sociale media met elk online gerucht dat ze tegenkomen, meestal zonder verificatie. Vaak hebben ze niet eens de middelen om de informatie te checken.
Periodismo hecho a sí mismo
Met de opkomst van blogging halverwege de jaren 2000, gevolgd door de explosie van sociale media en YouTube, raakten veel journalisten ervan overtuigd dat grote mediabedrijven hen kunnen beperken. Dus besloten ze het alleen te doen. Jovan Buha, tot voor kort Lakers-verslaggever bij The Athletic, steekt bijvoorbeeld veel energie in zijn YouTube-kanaal. Substack staat vol met voormalige ESPN-schrijvers zoals Tom Ziller (nu op zijn eigen site), Tom Haberstroh, Ethan Strauss, Henry Abbott en misschien wel de beste zelfgemaakte insider van allemaal: Marc Stein.
The Stein Line, zijn Substack-column, geldt tegenwoordig als dé NBA-geruchtenbijbel dankzij Steins uitstekende contacten en markante stem. Dit jaar gaf hij ook een plek aan Jake Fischer, eerder actief bij Bleacher Report en Yahoo, de snelst groeiende naam in de geruchtenmolen van de league. Hun netwerk geeft hen inzicht in veel wat er achter de schermen gebeurt in de NBA, ook al leidt dat niet altijd tot dé ene primeur die als eerste wordt gemeld—iets waar ze vermoedelijk niet eens actief op jagen.
Stein biedt daarmee ruimte aan iedereen die buiten de mainstream werkt maar wel echte toegang tot de league heeft. Geen van hen lijkt klaar om Shams’ dominantie in het breken van nieuws te doorbreken. Er is één naam op dat tweede plan: Chris Haynes.
Een halve erfgenaam
Haynes’ loopbaan heeft van alles wat, inclusief een vleugje zelfredzaamheid. Hij begon gratis verslag te doen van de Portland Trail Blazers terwijl hij als beveiliger werkte, tot NBC Sports Northwest hem aannam als betaalde teamverslaggever. Daarna volgden ESPN, TNT, Yahoo, Bleacher Report, NBA TV…
Zijn echte gezag in het NBA-debat komt echter voort uit zijn vriendschap met Damian Lillard en het netwerk dat daaruit ontstond. Ongeveer een jaar geleden ging Haynes grotendeels solo. Hij bracht zijn scoops in de stijl van een “Woj Bomb,” terwijl hij aan zijn persoonlijke merk bouwde via zijn YouTube-kanaal of in korte X-video’s—opgenomen in een hoekje van zijn huis—waarin hij verschillende formats uitprobeert.
Hij is uitgegroeid tot Charania’s voornaamste concurrent en was hier en daar zelfs sneller met een primeur dan zowel Shams als Wojnarowski. In de praktijk was hij echter niet eerder toen het ging om de buyout tussen het team en zijn vriend Lillard—Lillard hoorde dat via de tweet van de ESPN-insider. Toch bracht Haynes extra context aan het licht door te vertellen dat Giannis Antetokounmpo er niet blij mee was.
Dit alles onderstreept het risico van Charania’s greep op het NBA-nieuws. Hij krijgt vaak eenzijdige info toegespeeld en mist Woj’ filter voor de agenda’s van agenten of teamleiders. Zijn drang om als eerste te zijn, maakt dat hij alles meteen publiceert. Charania is een radertje in het systeem en echte concurrentie is schaars, wat de berichtgeving naar een zorgwekkend niveau trekt. Voorlopig lijken noch de NBA noch de directe mediarangen zich eraan te storen. Maar als fan hoop je dat er een ‘nieuwe Shams’ opstaat—al is daar nu nog geen zicht op.
(Omslagfoto met dank aan Yahoo Sports)
