Dylan Harper schittert in Wembanyama’s show

Victor Wembanyama heeft de Spurs vroeg in het seizoen veranderd in een team dat je móét zien, maar hij doet dat niet alleen. De Fransman ...

Foto van auteur

Geschreven door Nora Elisabeth van den Heuvel

Gepubliceerd op

Victor Wembanyama heeft de Spurs vroeg in het seizoen veranderd in een team dat je móét zien, maar hij doet dat niet alleen. De Fransman heeft de perfecte partner gevonden in Dylan Harper, die na twee stillere optredens in zijn derde profduel op de deur van het sterrendom klopte en San Antonio naar de winst op de Brooklyn Nets leidde, 118:107.

De No. 2 pick liet een explosie van snelheid, kracht in de paint en verfijnd afwerken rond de ring zien, goed voor 20 punten met 8/11 FG. Daarnaast toonde hij zijn talent om verdedigende aandacht te trekken en kansen te creëren voor zijn ploeggenoten, resulterend in acht assists zonder één turnover. Bovenal straalde hij een ontluikende sterallure uit die niemand kon ontgaan.

Hij was zo indrukwekkend dat hij Victor Wembanyama bij vlagen zelfs overschaduwde, terwijl die nog altijd oogt als een massavernietigingswapen in basketbalvorm. Ook al was hij niet zo trefzeker als in voorgaande wedstrijden, deed de Fransman opnieuw vrijwel alles op het veld en gaf hij je het idee dat hij elk moment een nog nooit vertoonde move kon laten zien. Dankzij die flitsen zette hij een Nets-team dat bleef vechten maar uiteindelijk bezweek, opzij.

Zijn 31 punten maakten hem de topscorer van de thuisploeg, maar zijn impact reikte verder dan alleen punten. In de paint greep hij 14 rebounds, blokkeerde hij 6 schoten en leverde hij 4 assists af. Kortom, hij jaagt bijna elke tegenstander angst aan die in zijn buurt komt. Al was er vanavond toch iemand die met hem durfde te botsen.

Thomas’ waanzin

Elke grote show heeft een waardige schurk nodig, en in het Wemby-en-Harper-spektakel was dat Cam Thomas. De shooting guard, toonbeeld van onbesuisde bravoure in de beste zin van het woord, liet 40 punten noteren door de ene lastige poging na de andere te raken. Hij trok een Nets-team dat 26 punten achterstond niet alleen langszij, maar gaf het zelfs de leiding en deed iedereen dromen van een overwinning die even onwaarschijnlijk was als zijn schoten.

Kortom, hij was de machtige tegenstander die twee helden dwingt samen te werken. Soms overstraalde hij ze allebei, maar hij ging niet met de winst aan de haal.

Uiteindelijk besliste een 15:4-run in de slotminuten de wedstrijd voor de Texans, hun derde zege in drie duels. Zo haalden ze opgelucht adem na bijna te hebben weggegeven wat al binnen leek. Het is nou eenmaal makkelijker lachen als je er met de overwinning vandoor gaat. Alles oogt beter vanaf de top van het Westen. Laten we zien hoe lang ze daar kunnen blijven.

(Omslagfoto: Daniel Dunn-Imagn Images)

Plaats een reactie