Hij heeft nooit een All-NBA-team gehaald. Hij heeft nooit in een All-Star Game gestaan. En hij is nooit Sixth Man geweest, want hij startte in het grootste deel van zijn carrière.
Hij heeft sinds zijn entree in de league maar één opvallende individuele prijs gewonnen: Most Improved Player. Die pakte hij in 2016, toen hij van de bank naar de basisopstelling ging en zijn gemiddelde score opkrikte van 6,8 naar 20,8 punten bij een schotpercentage rond 45-40-80.
En dat is sindsdien precies wie C.J. McCollum is gebleven, op een decimaal meer of minder. Een achtbaan zonder loopings. Een ingehouden dopaminerush… maar wel altijd iemand die levert.
…Tot dit jaar bij de Washington Wizards. De combo guard had iets zeldzaams normaal gemaakt: seizoen na seizoen gemiddeld 20 punten of meer… totdat hij er tien op rij haalde. En hier staat de opvallende statistiek. Niemand anders heeft dat gedaan zonder op z’n minst een All-Star Game-selectie te krijgen.
Behalve C.J.
Nou, gisteren zette hij een flinke stap richting die elfde teleurstelling, terwijl alles erop wees dat het bij tien zou stoppen. Want het eerste wat hij deed na zijn komst bij het slechtste team in de NBA… was ‘het virus’ oplopen.
Op weg naar ‘onze McCollum’
Zijn eerste twee wedstrijden met de Wizards waren worstelingen vanaf de bank: 9 en 6 punten met in totaal 4-uit-14 en 2-uit-8 schot. Maar het was slechts een aanpassingsschrik. De jumping jacks in koele modus van een 34-jarige die tijd nodig heeft om op toeren te komen. Vanaf daar begon hij aan een wankele, opwaartse lijn.
Zeker niet voor de Wizards, die verlies omarmen als James Bond een Vesper Martini. Maar McCollum oogt in zijn eigen wereld weer als een versie van zichzelf uit het vorige decennium. Om terug te keren naar dat vaste gemiddelde, die bijna robotachtige boxscore, heeft hij nog een paar grote avonden nodig om het weer in balans te brengen.
En precies dat deed hij gisteravond… mét een overwinning erbij. Op 11 november had hij in Detroit een overtime nodig om voor het eerst 40 punten (42 in totaal) in een Wizards-tenue neer te zetten. Tegen de Atlanta Hawks lukte het hem gisteren zonder verlenging. Hij had maar één ding nodig: die ‘Splash’-aanraking van achter de driepuntslijn, met 10-uit-13.
Dat zijn in één klap 30 punten. Hij deed er nog twee bij vanaf de lijn (2-uit-4) en gooide er nog eens 14 in met zijn kenmerkende soepele stijl, zonder atletische hoogstandjes. Zoals Brandon Ingram een dag eerder. Pure smooth.
Collectieve onbeduidendheid; persoonlijk succes
Dit alles gebeurde in wat een walk-over werd (de Hawks stonden 30 punten achter met nog vijf minuten te gaan), en uiteindelijk eindigde het, licht opgepoetst, in 132:113 op het felrode NBA Cup-veld.
De Wizards zullen zich deze overwinning tegen het einde van het reguliere seizoen niet meer herinneren, en het helpt ze ook niet door te stoten naar de volgende ronde van de Cup. De Hawks daarentegen zouden weleens spijt kunnen krijgen van dit soort nederlagen als de play-in-strijd straks krapper wordt.
Maar het had wel een doel: met deze 46 punten heeft McCollum zijn gemiddelde opgetrokken van 16,5 naar 18,2… en zijn shooting splits kijken weer naar wat ze altijd geweest zijn: een ondergewaardeerde 45-40-80.
(Cover photo by Geoff Burke-Imagn Images)
