In de huidige NBA biedt het opsparen van ruimte onder het salarisplafond geen garantie meer om een grote ster aan te trekken. Spelers — anders dan tien jaar geleden — verlengen hun contract vaak voordat ze free agent worden, terwijl ze op de achtergrond de markt aftasten via deals die ‘bijna nooit’ bekend worden.
Die realiteit — niet dystopisch, maar wel verraderlijk — laat de Miami Heat nu ten prooi vallen aan de huidige status quo. Vooruitplannen voor 2026 betekent niet langer dat je zomaar een marlijn binnenhaalt.
De visgronden zijn helaas vrijwel leeg. Doncic, Fox, Banchero, Jackson Jr., Bridges, Holmgren, enzovoort, hebben hun verlengingen al getekend zonder free agency af te wachten.
De enige “grote vissen” die nog beschikbaar zouden kunnen zijn, zijn Trae Young (de meest haalbare), James Harden, LeBron James en Kevin Durant, en ieder van hen lijkt nog lastiger te strikken dan de vorige. Het zijn zware tijden voor teams die sparen.
Terwijl het team afdrijft naar niemandsland, staat Miami voor het volgende dilemma:
- Blijven ruimte vrijmaken, door spelers als Andrew Wiggins of Norman Powell te verplaatsen, om andere mid-level spelers aan te trekken (Porzingis, LaVine, Reaves, Hachimura, Collins, McCollum… hier is de volledige lijst van 2026 free agents).
- Boven het salarisplafond blijven: de selectie behouden, proberen te concurreren, Powell opnieuw tekenen en de $15M-exception gebruiken zonder in de luxury tax te belanden.
De illusie van flexibiliteit
Door ervoor te kiezen Jimmy Butlers contract niet te verlengen voor de onderhandelingen met de Golden State Warriors, wilde Miami oorspronkelijk in 2026 veel salarisruimte hebben, om een All-Star te achtervolgen (in free agency of via een trade) of flexibel te blijven voor deals die niet beschikbaar zijn voor teams boven het plafond of in de eerste apron.
Maar in de praktijk blijkt dat flexibiliteit geen vrijbrief is.
Met de contracten van Bam Adebayo, Tyler Herro, Andrew Wiggins en Davion Mitchell — plus de opties voor Jaime Jaquez Jr. Warey Pelle Larsson — zit Miami in 2026-27 al rond 148 miljoen dollar, terwijl het verwachte salary cap rond 166 miljoen dollar ligt.
Dan is er ook nog de ‘cap hold’ van Nikola Jovic, die, als die verlengd wordt, het totaal boven de 160 miljoen dollar duwt. In amper drie alinea’s gingen ze van nul onderhandelingsmacht naar de salariscapaciteit van een baksteen.
Ten slotte blijft de vraag: zouden die FAs uit de middencategorie dit roster echt verbeteren? Zijn Porzingis, Reaves of LaVine > Norman Powell?
Duiken zonder de bodem te zien
Als Florida denkt van wel — of gelooft dat er een reële kans is op Durant, James Harden of Young — dan is het logisch om Wiggins en/of Powell te verplaatsen om de benodigde ruimte te creëren.
Anders — en daar wijst alles op — is het alternatief om te bekijken hoe Powell presteert in de eerste maanden van het nieuwe seizoen en hem eventueel te verlengen als de 32-jarige guard opnieuw hetzelfde hoge niveau laat zien als bij de Clippers. Zo blijft deze verzwakkende contender — elk jaar verder verwijderd van een terugkeer naar de Finals — kunstmatig in leven, in de hoop ooit uit zijn as te herrijzen en iedereen er beter van te laten worden.
De kring rond Pat Riley — volgens waarneming in de Miami Herald — begint toe te geven dat de “grote zomer” van 2026 niet veel meer voorstelt. Het plan is nu om een zekere flexibiliteit te behouden, de rotatie te versterken en buiten de luxury tax te blijven in plaats van te dromen van een enorme signing.
Ze blijven vechten tegen de stroom in zolang ze nog adem hebben.
(Cover photo by Sam Navarro-Imagn Images)
