Als een speler nog jong is, nemen we aan dat zijn plafond nog niet vaststaat. Een arsenaal in ontwikkeling. Zijn top moet nog komen.
Hoeveel ruimte krijgt hij? Gewoonlijk, als het gaat om beoogde sterren, wachten we op een maxcontract dat hem dwingt een stap te zetten, een trade naar een team dat duidelijk in hem gelooft, of het vertrek van een andere ster die hem overschaduwt of zijn impact beperkt.
Maar zodra je 27 wordt, slinkt dat venster van mogelijkheden bijna tot nul. Er zijn niet veel spelers die na zoveel jaar in de league nog een late doorbraak forceren.
Toch is het niet onmogelijk. Neem Shai Gilgeous-Alexander, die al een basis had gelegd, maar in dit seizoen 2024/25 zijn spel naar ongekende hoogtes heeft getild. En hij is net 27 geworden.
Een paar weken voor hem deed Michael Porter Jr. precies hetzelfde.
Wat voor type aanvallende speler is MPJ?
De inmiddels voormalige Nuggets-speler en huidige Brooklyn Nets-speler wordt vaak bestempeld als een bijna eendimensionaal talent, gefocust en beperkt tot off-ball scoring. Zijn zijdezachte jumper is zijn voornaamste – sommigen zeggen enige – wapen, zonder een tweede move als je op de driehoek-knop drukt en je munitie op is.
Die reputatie kreeg meer kracht toen zijn schouder het tijdens deze playoffs begaf, want zijn bijdrage was praktisch nihil, iets wat hij zelf ook toegaf.
Is Michael Porter Jr. dus een one-trick pony, of is hij ook slachtoffer van de omstandigheden, waardoor hij een completer spel niet volop kon laten zien?
Wat de mock drafts voorspelden
Toen hij in de NBA kwam, zag men hem – ondanks twijfels over zijn gezondheid – als een veelzijdig talent. Zoals nbadraft.net beschreef: “Porter combineert soepele atletiek met comfort als balhandler, een scorer op drie niveaus en flitsen van playmaking en verdediging (…) Porter toont zeker het vermogen om voor zichzelf te creëren, vooral in transition, waar hij echt kan profiteren van zijn lange passen en atletische kwaliteiten … Hij heeft een degelijke eerste stap, kan bij de ring ruimte maken door zijn sterke bovenlijf en is creatief in zijn afwerking onder de basket, maar hij mist de geavanceerde dribbelmoves die nodig zijn om zich consequent los te maken van goede verdedigers.”
Kortom, Porter Jr. kreeg genoeg krediet als iemand die de aanval kan katalyseren en zelf schoten kan creëren. Geen Dwyane Wade-achtige handle, maar wel meer dan alleen een begeerde catch-and-shoot-speler of betrouwbare transition-scorer.
Een bondgenoot in Jordi Fernández
Dat is ongeveer wat hij nu zegt nu hij in Brooklyn een grotere rol krijgt – samen met Jordi Fernández, die hem goed kent uit vier jaar samen in Denver als assistent – en zonder twee spelers als Jamal Murray en vooral Nikola Jokic die voor hem in de aanvallende pikorde stonden.
“Als je zo’n goed team hebt en er staan zoveel goede spelers op het veld, zijn er altijd jongens die offers brengen,” zei Porter tegen de New York Post. “Dat is de aard van een kampioensploeg… In mijn geval haalde ik één jaar gemiddeld [19 punten]. Vorig jaar haalde ik [18,2] als derde optie. Ik vind dat ik nog meer te geven heb. Ik denk niet dat ik mijn volledige potentieel al heb bereikt, en ik sta te popelen om te groeien, mijn spel uit te breiden, mijn mogelijkheden te verkennen en te zien wat ik kan doen.”
Que te reciban con esta sonrisa el primer día de trabajo 🥹
Jordi Fernández 🤝 Michael Porter Jr. pic.twitter.com/5HxmIunR9Y
— nbamaniacs (@nbamaniacs) July 14, 2025
“Ik ga in de trainingen aan die dingen werken. Ik denk dat mijn dagelijkse routine en manier van werken iets anders zal zijn, en ik hoop dat dat ook in wedstrijden zichtbaar wordt. We zullen waarschijnlijk meer zelfcreatie zien, meer isolations. Jordi en ik hebben het al gehad over situaties waarin ik me prettig voel op het veld, dus daar blijven we over praten. Ik ben benieuwd hoe het zich ontwikkelt. Het wordt een aanpassingsproces. Ik ben niet dezelfde speler op de openingsavond als ik zal zijn rond wedstrijd 20, omdat ik dan gewend raak aan deze grotere rol en taakverdeling.”
Dus geloven we in die versie van Porter – een leider die een hele aanval kan aansturen – in plaats van de efficiënte rolspeler die hij tot nu toe was in zes seizoenen bij de Denver Nuggets, overschaduwd door twee giganten?
(Hoofdfoto door Ron Chenoy-Imagn Images)
