Enkele weken voor de start van het seizoen 2023-24 deden de Milwaukee Bucks een van de meest gedurfde moves in de clubgeschiedenis. Vanuit het niets, zonder enige geruchten vooraf, haalde de ploeg uit Wisconsin Damian Lillard binnen om de point guard-positie nieuw leven in te blazen, nadat ze als zesde nummer 1 seed ooit in de eerste ronde van de playoffs waren uitgeschakeld.
Die uitschakeling had twee duidelijke hoofdrolspelers. Aan de ene kant een niet te stoppen Jimmy Butler; aan de andere kant een Jrue Holiday die hem niet kon afstoppen in de verdediging en aanvallend niet kon brengen. Eerst wezen de vingers naar Holiday, daarna wezen ze hem de weg naar Portland.
Datzelfde seizoen voegden de Bucks echter nog een andere point guard toe. En terwijl de komst van Lillard een enorme schok was, trok deze deal amper aandacht. Het was een two-way-contract voor een zekere Ryan Rollins, die in 22 wedstrijden had gespeeld en net was weggestuurd door de Wizards wegens het stelen van zeep en kaarsen in een supermarkt. Zo’n klassieke opvulmove die je ieder jaar ziet en die niemand zich nog herinnert wanneer de speler een paar maanden later weer vertrekt.
The Milwaukee Bucks are signing guard Ryan Rollins to a two-way contract, agents Mike Silverman and Brandon Grier of Equity Basketball told @TheAthletic @Stadium. The former Warriors second-round pick spent time with Wizards this season and now lands with Bucks. pic.twitter.com/JRJ7nacBpJ
— Shams Charania (@ShamsCharania) February 19, 2024
Althans, dat zou iedereen hebben gedacht. Maar ruim anderhalf jaar later zijn we hier.
Meteoorachtige opmars
Met slechts 12 gespeelde minuten dat seizoen – elk minder veelbetekenend dan het vorige – zou je kunnen stellen dat Rollins pas echt debuteerde voor de Bucks tijdens de Summer League van 2024. Terwijl het team vooral keek naar het potentieel van de nieuw gedrafte rookies, stal hij de show. Sterke verdediging, een goed schot, momenten van spelverdeling… Er zat iets in deze jongen dat hem de moeite waard maakte om zijn two-way deal te behouden. Al snel werd dat omgezet in iets groters.
Zodra het seizoen van start ging, won hij vrij snel de strijd om de back-uprol van Delon Wright. Ondanks een schouderblessure waarvoor hij geen operatie wilde ondergaan, én ondanks zijn aarzelende dribbels die tijd nodig hadden om te rijpen, koos Milwaukee voor hem. Zijn sterke verdediging en driepuntschot maakten hem een betrouwbare reserve point guard, precies de rol waar het team zo’n behoefte aan had.
Maar toen raakte Damian Lillard geblesseerd. En hoewel Kevin Porter Jr. aan de selectie was toegevoegd om die minuten over te nemen, koos Doc Rivers voor Rollins als startende point guard. Of het nu door dat vertrouwen kwam of iets anders, vanaf dat moment begonnen er tekenen van verborgen potentieel zichtbaar te worden. Hij ging scherper naar de ring, creëerde schoten en vond zelfs een goede klik met Giannis. Zou Ryan Rollins meer kunnen zijn dan wie dan ook had verwacht?
Zijn optreden in de playoffs was grillig (om het vriendelijk te zeggen), maar dat weerhield Milwaukee er niet van hem te behouden. Op 9 juli van dit jaar tekende hij bij voor 12 miljoen dollar over drie seizoenen. En na slechts vijf reguliere-seizoenwedstrijden lijkt dat bedrag nu al een koopje.
De gulden snede
In onze schooltijd leerden we dat iemands lengte en spanwijdte doorgaans ongeveer gelijk zijn. Dat was ongetwijfeld bekend bij de leerlingen van Dakota High School, waar een slungelige Ryan in de klas zat en iedereen zich afvroeg wat voor circuswezen er naast hen zat.
Rollins is 6-foot-3, maar heeft een enorme spanwijdte van 6-foot-10 die zowat elk aspect van zijn spel beïnvloedt. Zoals je zou verwachten, valt dat vooral op in de verdediging. Vorig seizoen was hij al een pluspunt aan die kant, maar nu omarmt hij zijn rol als defensieve specialist en stoorzender bij de bal volledig. Hij is uitgegroeid tot een van de meest invloedrijke verdedigers, niet alleen bij de Bucks maar in de hele NBA.
Als hij in 2024-25 al uitstekende tools liet zien, lijkt het nu alsof hij eindelijk beseft wat hij in huis heeft en er ook echt vertrouwen in heeft. Hij dekt de baldragers over het hele veld, graait continu naar de bal, jaagt passing lanes af, geeft hulp, verstoort schoten… Noem het maar op, hij doet het. De statistieken bevestigen zijn impact, maar zelfs die vertellen niet het hele verhaal.
Rollins leidt de league in steals (12), staat vierde in deflections (22) en is de negende point guard als het gaat om het verlagen van het schotpercentage van zijn directe tegenstander (-10,1%). Toch ligt zijn grootste waarde mogelijk in het feit dat hij de Bucks een speler geeft die de aanval van de tegenstander kan ontregelen, teams dwingt om hun aanvallende sets verder van de ring te beginnen en kostbare seconden wegsnoept. Met andere woorden, Milwaukee kan eindelijk een modernere verdedigingsstrategie hanteren dan voorheen.
In de aanval is zijn toegenomen zelfvertrouwen nog opvallender. Die lange armen helpen hem om rond de basket met meer zekerheid af te werken dan de meeste spelers van zijn lengte. Vorig jaar gebruikte hij dat nauwelijks en hield hij zich vooral aan spot-up schoten, maar hij wordt met de dag brutaler.
Rollins heeft de bal nu vaker in handen en gaat fel naar de ring. Niet alleen in halfcourtsituaties, maar ook in de omschakeling, en brengt daarmee energie in een Bucks-team dat dit seizoen sneller wil spelen. Een van de grote vraagtekens rond deze ploeg was het gebrek aan spelers die zelf konden indribbelen en aanvallen. Rollins’ doorbraak heeft die vrees deels weggenomen. De potentie was er, hij moest er alleen in geloven.
Het is dan ook geen verrassing dat Ryan Rollins persoonlijke recordcijfers neerzet op alle vlakken. En na zijn optreden tegen de Knicks, waar hij 25 punten, vier steals en vier assists noteerde, kunnen ze hem niet langer negeren als een van de jonge spelers om in de gaten te houden.
Of dit een tijdelijke opleving is of een blijvende realiteit, is nog te vroeg om te zeggen. Maar misschien is de ideale point guard voor Giannis niet per se een topscorer die de bal vaak nodig heeft en verdedigend tekortkomt. Misschien is het juist iemand zoals dit.
Terug naar hun roots
In 2021 pakten de Bucks de titel door een van de lastigste matchups in de league te zijn. Hun aanval in de playoffs was gemiddeld (11e), maar hun verdediging was ijzersterk (1e). Hun schotpercentages waren middenmoot (12e), maar ze bestormden onafgebroken het aanvallende bord (2e). In de Finals schoten ze slechter dan Phoenix, zowel van dichtbij, van driepunt als van de vrijeworplijn, maar toch versloegen ze de Suns keer op keer door hun dominantie in balbezit. Dat was hun identiteit.
Die identiteit raakte gaandeweg uit beeld toen Holiday werd ingeruild voor Lillard, maar dat was niet het enige. Met een verouderend roster en enkele ooit sleutelspelers die met blessures kampten, verdween de grit en hustle van hun kampioensploeg. In 2025 waren Brook Lopez, Middleton en Connaughton slechts schimmen van de atleten die ze in 2021 waren, waardoor de Bucks kwetsbaar werden voor bijna ieder jonger en fysieker team.
Dit jaar keert de organisatie echter terug naar de koers die hen groot maakte. Het begon in februari met de komst van Kyle Kuzma en Jericho Sims en ging in de zomer verder met namen als Myles Turner en Cole Anthony. De focus? Niet per se winnen dankzij meer talent, maar door agressiever, sneller en atletischer te zijn.
Weinigen belichamen die identiteit beter dan Ryan Rollins.
Rollins zal niet elke avond 25 punten maken of 4 op 4 schieten van achter de driepuntlijn zoals hij deed tegen de Knicks. Maar al die andere kwaliteiten die hem tot een van de grootste verrassingen van het seizoen maken en de Bucks hebben geholpen zichzelf te heruitvinden, blijven waarschijnlijk overeind als fundament van de nieuwe, maar vertrouwde identiteit van het team. Ja, ze hebben misschien niet de meest getalenteerde spelers achter Giannis, weinig echte baldominante creatievelingen en nog steeds geen vaste wing.
Maar in tegenstelling tot vorig seizoen hebben ze nu de wapens én de mentaliteit om het tegen iedereen op te nemen. En in deze Eastern Conference kan dat je heel ver brengen.
(Fotografía de portada: Benny Sieu-Imagn Images)
