Er komt een nieuwe competitie voor nationale teams aan. Duitsland is het inmiddels gewend om tot de favorieten te behoren. Dat was vroeger niet zo, zelfs niet toen de grootste speler uit de Duitse basketbalgeschiedenis—Dirk Nowitzki—in de selectie stond. Dennis Schröder, aanvoerder van het Duitse team, heeft beide periodes meegemaakt. Toch beseft hij dat hij, ondanks hun succes, thuis nooit dezelfde erkenning zal krijgen als Nowitzki.
“Toen ik 14 was, zag ik Dirk Nowitzki onze vlag dragen bij de Olympische Spelen in Beijing. Tegenwoordig weet ik dat, hoe eervol het ook is, het nooit hetzelfde zal zijn voor mij als voor Dirk. Ik krijg nooit diezelfde liefde omdat ik zwart ben,” zegt de point guard van de Sacramento Kings in een interview met het Duitse medium Stern.
Schröder verduidelijkt zijn omstreden uitspraken door deels verantwoordelijkheid te nemen. “Ik heb fouten gemaakt. Ik ben niet perfect. Maar het is verkeerd om iemand te beoordelen die je niet echt kent,” zegt hij, vlak nadat de journalist opmerkt hoe hij vroeger graag dure horloges en auto’s liet zien. Die pronkerigheid wekte wantrouwen bij het Duitse publiek en de pers. Ook al is hij verkozen tot vlaggendrager voor Parijs 2024, toch voelt hij nog steeds niet dezelfde lokale steun.
“Dit is een maatschappelijk probleem, en sociale media verergeren die oppervlakkigheid en haat alleen maar. Het feit dat ik vlaggendrager mocht zijn, verandert het verhaal niet,” besluit hij.
Schröder heeft hoge verwachtingen van EuroBasket
Schröder sprak onomwonden over de kansen van Duitsland tijdens deze EuroBasket. “We gaan de titel winnen. Als ik daar niet van overtuigd was, zou ik niet spelen in het toernooi en liever mijn tijd besteden in Braunschweig [mijn geboorteplaats],” verklaart hij.
Over Braunschweig gesproken: de point guard heeft laten doorschemeren dat hij daar zijn loopbaan wil afsluiten. In een actie die doet denken aan Marc Gasols terugkeer naar Girona, kocht Schröder in 2020 zijn thuisclub en zegt hij dat hij, als hij naar Europa terugkeert, daar zal spelen. “Braunschweig is mijn thuis, ze hebben me daar nodig. Daarom heb ik de basketbalclub gekocht en plannen we academies, camps en scholen voor jonge spelers,” vertelt hij. “Veel profs blijven na hun carrière in de Verenigde Staten om van hun roem te genieten. Maar mijn plek is in Duitsland.”
(Cover photo by Jason Getz-Imagn Images)
